Het was niet anders, er moesten een paar dennen sneuvelen om ruimte te maken voor ons huis.
En omdat het terrein ook al jaren ongebruikt had gelegen, moesten er wilde struiken, stenen, én een slang worden opgeruimd.
Het heeft ons heel wat uren discussies gekost om met behulp van tekeningetjes, via Skype, uit te vogelen welke bomen dan precies het veld mochten ruimen. Dat wij als Nederlanders juist ook voor de zon en het licht komen, was voor Portugezen niet altijd makkelijk te begrijpen.
Er waren een aantal bomen ziek of stonden in de weg, dus daarover geen discussie. Maar welke dan precies mochten juist blijven om te zorgen voor de broodnodige schaduw was wel even een dingetje. En dan had je ook nog rekening te houden met zowel de gemeentelijke voorschriften als met die van de Herdade zelf.
Een aantal stond vlak bij de grens met de buurman. We hebben nog nooit zoveel schietgebedjes gedaan dat de mannen wisten waar ze mee bezig waren en de boom de goede kant op zouden laten vallen. Uit het geschreeuw maakten we op dat zij het ook wel spannend vonden.
Met name één boom, vlak bij de toekomstige voorgevel, ging Ines zeer aan het hart. Uiteindelijk hebben we toch afscheid van hem genomen.
De resterende bomen konden ook wel wat onderhoud gebruiken. Veel oude dode takken die spontaan af kunnen breken moesten eraf. En aangezien die mannen er toch waren, hebben we ze de volgende dag met wat euri in contanten kunnen overhalen om 'even' ook de resterende bomen te snoeien. Het gemak waarmee die kerels klimmen!
De dennen zijn gemakkelijk 20-25 meter hoog, en lijken heel flexibel mee te buigen met de wind. Maar ze geven zich niet heel gemakkelijk gewonnen (of de zagen waren bot, haha). En wanneer zo'n joekel uiteindelijk op de grond valt, voel je de aarde trillen onder je voeten. Echt wel een vak hoor, om zo'n boom precies te laten vallen waar de ruimte is. Om een idee te krijgen kun je hier twee videootjes bekijken.