In een bouwput die steeds een beetje volstroomt kan je niet zomaar bouwen. Dan hang je er toch een pomp in, dachten wij als voormalig eigenaars van een nooit waterdicht klassiek houten zeiljacht. Hoe simpel kan het zijn? Nou, in Portugal bleek dat toch niet zo simpel. Allereerst wacht je daar een week of wat, om te zien of het water écht niet uit zichzelf weg gaat. Het idee van een pomp aanschaffen noem je een goed idee, waarschijnlijk zelfs het beste idee ooit. Daarmee koop je weer wat weken tijd. Nadat die Nederlanders wel erg beginnen aan te dringen zoek je een pomp. Ohja, die Nederlanders hadden een link gestuurd met een pomp die op hun kosten gekocht kon worden. Maar ergens in een opslag lag er nog wel een die het misschien ook zou doen, dus die pomp werd er ingehangen.
Vervolgens heb je stroom nodig voor die pomp. Maar alhoewel het muurtje aan de weg, waarin de stroomaansluiting en stroommeter moet komen, al vrij vlot gebouwd was, was de stroomaansluiting nog steeds niet geregeld. Wel aangevraagd hoor, maar monopolist EDP kent het gevoel van urgentie niet. Kan makkelijk een jaar duren, en dat daarmee je hele bouwproject in het water kan vallen 😀 boeit niemand.
Dus wat is heel gebruikelijk in Portugal? Je leent stroom van je buren.
Gelukkig hebben wij ook van die begripvolle buren, die er bovendien permanent wonen, dus stroom voor de pomp kon geregeld worden.
Vreemd genoeg bleek elke morgen de bouwput weer volgelopen te zijn, terwijl die aan het eind van de vorige dag toch echt droog was. Dus de werklui konden bij aankomst niet aan het werk. En de dag daarna ook niet. En de dagen daarna ook niet... Niemand had enig idee. Totdat er vanuit Nederland weer wat telefoontjes werden gepleegd. Wat bleek? De buren hebben een elektrische auto, en die moet 's nachts opgeladen worden, dus werd de stekker van de pomp eruit gehaald om plaats te maken voor die van hun auto! Mysterie opgelost, maar het probleem nog niet helemaal.. Uit Nederland kwam nóg een briljant idee: iemand moest zorgen dat er verdeeldoos tussen werd gezet. Enfin, uiteindelijk is ook die hobbel genomen en kon er eindelijk verder worden gebouwd.
Tenminste, dat dachten we...
Het pompje leek aanvankelijk nét genoeg water weg te pompen, maar na verloop van tijd bleek het toch onvoldoende. De toevoer van water werd, mede door het winterseizoen, té groot.
Toen kwam Ines met een briljant idee; we graven een groot, diep gat naast de bouwput. Daarin maken we een waterput, en we leiden het water dat in de bouwput stroomt richting die waterput!
Financieel een minder fijne oplossing, maar hé, dan hebben we niet alleen een kelder, maar ook een wateropslag voor de zomer waarmee we de tuin kunnen besproeien! Buren hebben hiervoor meer dan 100 meter diep moeten graven. 'Elk nadeel heb ze voordeel', toch?
